Nog iets van ons gehoord vannacht?, vroeg één van de gasten zondagmorgen. Nee hoor, heerlijk geslapen, was het laat geworden? Dat niet, maar zij waren om precies om 3:57 uur weer opgestaan. Het tijdstip van de Fajr, het ochtendgebed van de Islam. Het is Allah’s meest geliefde gebed omdat veel mensen nog slapen. En wij dus ook.

Onze tijdelijke moskee.

Bidden is natuurlijk een moment van devotie, maar deze keer was het ook erg vermakelijk geweest. Ssssttt, op kousenvoeten door ons huis. Het ligbad hadden ze voor de rituele wassing gebruikt en één van de slaapkamers was de gebedsruimte. Ssssttt….

De Imam van hun moskee was ook te gast. Hij had als voorganger, tussen beide bedden, aan het hoofdeinde gestaan. De rest had plaatsgenomen aan het voeteneinde. Plek genoeg.

Een heerlijk huis hebben jullie, vervolgt onze gast. En, met een knipoog, sinds vannacht, gegarandeerd geestenvrij.

André Brouillet, L’Exorcisme : Musiciens arabes chassant les djinns du corps d’un enfant, 1884